Wandelen met een “los-lopende” hond.

Veel mensen denken dat dit een vrij simpele manier van wandelen is: je stopt de auto  in een losloop-gebied, je laat de hond eruit en “klaar is Kees!”. Nou dat is dus niet.

Allereerst moet je je beseffen dat het “los” wandelen met je hond een veel groter veiligheidsrisico inhoudt, zowel voor je hond als voor “derden”. Die derden kunnen andere honden zijn, wild, fietsers, ruiters of joggers.

Een aantal vaardigheden zijn m.i. een absolute voorwaarde om überhaupt verantwoord “los” te kunnen wandelen. Dit zijn:

• Vooraf: neem voldoende “echt” lekkere voertjes mee, zet je smartphone uit en neem de hondenetiquette (http://hondenetiquette.nl/) door.

• Je hond moet te allen tijde weten waar jij uithangt (en jij natuurlijk waar je hond zich bevindt). Dit betekent dat je hond, als een soort tweede natuur, een aantal malen per minuut oogcontact met jou maakt. Ook dit betekent: oefenen, oefenen en nog eens oefenen (geef je hond een bevestiging van zijn oogcontact door te glimlachen, met je ogen te knipperen, te knikken of je hand op te steken). Daarnaast is het spelen van “verstoppertje” ook een goede aandacht oefening.
• Je hond moet onder “appel” staan, dat wil zeggen dat je hond adequaat reageert op het commando “Hier!”. Dat je hond dit in een prikkelarme omgeving (b.v. thuis ) keurig doet, is nog geen enkele garantie dat hij dat ook in het bos doet, of als hij wild geroken heeft, of als hij een ruiter ziet. Dus dat betekent: oefenen, oefenen en nog een oefenen.( “Hier” roepen – hond komt – click of “Braaf” + beloning) Iedere dag weer. En dan nog krijg je nooit 100% zekerheid dat je hond inderdaad zal komen (hangt van de concurrerende prikkel af).

Hierkomen bij jou moet altijd een feestje zijn voor je hond. Dat is de reden dat ik niet gelukkig ben met de combinatie van “Hier” en aanlijnen. Op het moment dat je hond hierkomen associeert met aanlijnen cq einde wandeling, is het plezier een stuk minder. Vandaar dat ik voorstander ben van een apart commando voor aanlijnen. In mijn geval is dat: “Jas-aan”, maar dat kan natuurlijk ieder ander woord zijn, als het maar geen “Hier” is.

• Je moet je hond in “noodgevallen” ( b.v. er komt plotseling een ruiter, een crossfietser of iets dergelijks de bocht om) kunnen stilzetten. In een dergelijke situatie is het vaak te veel gevraagd om de hond “Hier” te laten komen. Hij moet de spannende prikkel dan immers de rug toekeren en dat is heel moeilijk. Het stilzetten is in dagelijkse wandel-omgeving aan de lijn prima aan te leren. B.v. door het commando “Wacht” alvorens de straat over te stekken uit breiden naar andere onderdelen van de wandeling . Steeds kleine stapjes (= afstand) erbij. (“Wacht”  - hond staat stil of zit – naar de hond toelopen – click of “Braaf”+ beloning).

Even voor de volledigheid: bij “Hier” komt de hond naar jou toe en bij “Wacht” ga jij naar de hond toe.

• Wen je hond aan andere losloop-gebied gebruikers. Ga eens op gepaste afstand samen (zitten) kijken naar crossfietser of ruiters. Als je hond alleen belangstellend kijkt is ‘ie braaf en kijkt hij wat lekkers. Op deze wijze leert hij dat dat soort gebeurtenissen leuk is en geen enkele reden tot opwinding.
• In de aanleer-fase van “los-lopen” is het absoluut handig om een extra veiligheid in te bouwen in de vorm van een 10 meter-lijn (b.v. Biothane 13 of 16 mm), zonder handvat aan het eind (dat kan namelijk blijven haken, waardoor de hond onbedoeld een correctie krijgt). Met deze 10 meter-lijn kun je je hond wennen om wat verder van jou vandaan lekker te snuffelen, zonder dat je volledige controle kwijtraakt. Als je denkt dat je hond het aan kan, kun je de lijn gewoon los over de grond laten slepen en tenslotte geheel weglaten.
• Als laatste wil ik nog noemen: het leren lezen van de lichaamstaal van je hond. Jouw hond heeft in 9 van de 10 gevallen namelijk veel eerder in de gaten dat er ergens verderop iets interessants aankomt. Echter, eveneens in 9 van de 10 gevallen “verraadt” hij zichzelf door zijn lichaamstaal (oren gespitst, neus in de lucht, andere staarthouding, alerte lichaamshouding e.d.). Hoe eerder jij in actie kunt komen, hoe meer kans je hebt dat je jouw hond “bij de les “ kunt houden, omdat hij nog niet binnen de “kritische” cirkel van de naderende prikkel zit .

Alle bovengenoemde vaardigheden dienen , het liefst, dagelijks geoefend te worden en opgediend met veel lekkere voertjes, want bij honden is het zo: “voor niets gaat de zon op”. Vergeet niet dat vrijwel alle gedragingen die wij van onze hond verwachten, voor de hond “zinloos” zijn. Dit soort gedragingen zou hij uit zichzelf niet spontaan vertonen, dus moeten wij ze “zinvol” maken door er een beloning aan te koppelen.